سُروده ای برای ترانه شدن به سبک
Alternative Progressive Metal or Rock
آن نور و نیروی جهان/ آن ناشناس ِ کهکشان1 / آنی که ناید در بیان / نامش خدا شد در زبان
نه دست بودَش نه دهان/ اما به خاکی داد جان/ چون گشت در هستی روان/ گاهی نهان شد گه عیان
گه شد روان در چیزها / گه در گیاه و جانور / می جُست شکلی بَهر ِ خود / تا ساخت آخر در بشر2
وصفش چرا انسان کند / گویی بوَد رازی مگو (؟)/ آری بوَد پنهان ولی / هر دَم رُخی بینیم ازو
گاهی بشر تشبیهِ او / با نور ِ آتش می کند3 / اندر مَثَل گاهی نبی / با برق و بادش می کند4
گاهی درون آدمی/ گوید سخن از خیر و شر/ گه جلو ای از روی او/ رخ می نماید در بشر
او را تنی نبوَد ولی / گویی طبیعت، جسم ِ او5 / روحش به گیتی می دَمَد / همچون انرژی سو به سو6
خواهی اگر بینی خدا / بنگر به اشیاءِ جهان / تا روی او بینی عیان / نور ِ خدا نبوَد نهان7
با پرتوِ نور ِ خدا / اشیاء گردد دیدنی / در گرمی تن های ما / باشد خدا حس کردنی
چون منتشر شد نورِ حق / در عالَم ِ انسانیت / انسان، خدایی در جهان / در رتبۀ خلّاقیت8
سُراینده:
علی فرهادی پور
1.در شعر، اصطلاح « ناشناس ِ کهکشان» اشاره ای شاعرانه به خداوند و روح او است که این جا به انرژی ناشناختۀ کهکشان تشبیه شده است.
"ماده تاریک، در اخترشناسی و کیهان شناسی، ماده‌ای فرضی است که چون از خود نور (امواج الکترومغناطیسی) گسیل یا بازتاب نمی‌کند، نمی‌توان آن را مستقیما دید، اما از اثرات گرانشی موجود بر روی اجسام مرئی، مثل ستاره‌ها و کهکشانها، می‌توان به وجود آن پی برد. بر اساس مشاهدات فعلی، که بر روی ساختارهایی بزرگتر از کهکشانها صورت گرفته‌است، و همچنین مطالب مربوط به انفجار بزرگ، ماده تاریک و انرژی تاریک، تشکیل دهنده بخش زیادی از جرم موجود در جهان قابل مشاهده است. اجزای ماده تاریک جرم بسیار بیشتری از قسمت دیده شدنی کائنات دارند. فقط حدود ۴٪ از مجموع کل چگالی انرژی در کیهان را می‌توان مستقیم مشاهده کرد (با توجه به اثرهای گرانشی آن)، که این مقدار شامل باریونها و تابش‌های الکترومغناطیسی نیز می‌شود. همچنین تصور می‌شود که ۲۲٪ از ماده تاریک تشکیل شده باشد و ۷۴٪ باقی مانده را نیز انرژی تاریک تشکیل داده باشد، که همانند ماده تاریک در فضای کائنات توزیع شده و به همان اندازه ماده تاریک ناشناخته و مجهول مانده‌است.
تعیین خواص و ویژگی‌های این توده ناشناخته به یکی از مهم‌ترین مسائل کیهان‌شناسی مدرن و فیزیک ذرات تبدیل شده‌است. این نکته قابل ذکر است که اسامی «ماده تاریک» و «انرژی تاریک»، بیشتر بیانگر عدم اطلاع انسان از ماهیت این دو ماده و ناشناخته بودن آن است. یک اخترشناس در این باره می‌گوید: «به یاد داشته باشید که ما این پدیده را انرژى تاریک مى نامیم اما این نامگذارى ممکن است این باور غلط را در ذهن مخاطبان ایجاد کند که ما حقیقتاً مى دانیم که آن پدیده چیست در صورتی که ما واقعاً چیز زیادى در این باره نمى دانیم.»"
در آیاتی از عهد جدید به مفهومی شبیه به مادۀ تاریک یا انرژی تاریک اشاره شده، که دیده نمی شود ولی از طریق چیزهای دیدنی فهمیده و شناخته می شود:
"آنچه از خدا مي توان شناخت، در ايشان ظاهر است زيرا خدا آن را بر ايشان ظاهر كرده است. زيرا كه چيزهاي ناديده او يعني قوّت سَرْمَدي و اُلوهيّتش از حين آفرينش عالم بوسيله كارهاي او فهميده و ديده مي شود تا ايشان را عذري نباشد." / رومیان، 1: 19 و 20
2.اشاره ای است به این که خداوند، به ترتیب، اشیاء، گیاهان، جانوران و انسان را آفرید. انسانی که طبق کتاب پیدایش، 1: 27، مانند خدا، دارای آزادی و قدرت اختیار آفریده شده است. جلال الدین محمد بلخی رومی نیز مفهومی شبیه به این را در ابیاتی از مثنوی بیان کرده است:
از جمادی مُردَم و نامی شدم / وز نما مُردم به حیوان سر زدم
مُردم از حیوانی و آدم شدم / پس چه ترسم؟ کِی ز مُردن کم شدم؟
حملۀ دیگر بمیرم از بشر / تا برآرم از ملائک بال و پر
بار دیگر از ملک پرّان شوم / آنچه اندر وهم ناید آن شوم
دفتر سوم مثنوی: 187
مُردم از حیوانی و آدم شدم / پس چه ترسم؟ کِی ز مُردن کم شدم؟
حملۀ دیگر بمیرم از بشر / تا برآرم از ملائک بال و پر
بار دیگر از ملک پرّان شوم / آنچه اندر وهم ناید آن شوم
دفتر سوم مثنوی: 187
3.اشاره ای است به آیه ای از تورات: ".. يهوه خدايت آتش سوزنده و خداى غيور است." / تثنیه، 4: 24
4.اشاره ای است به آیاتی از تورات: "آواز خداوند فوق آبها است. خداي جلال رعد مي دهد. خداوند بالاي آبهاي بسيار است." / مزامیر، 29: 3
"صداي خداوند رعد و برق پديد مي آورد." / مزامیر، 29: 7
"خداوند در وقت جنگ رهبر قوم خود مي شود و تيرهايش مانند برق بر سر دشمن فرود مي آيد. خداوند اعلام جنگ مي کند و مانند گِردبادي که از جنوب برمي خيزد بر دشمن مي تازد." / زکریا، 9: 14
5.اشاره ای است به آیاتی از تورات: "اما آيا خدا في الحقيقة بر زمين ساكن خواهد شد؟ اينك فلك و فلك الافلاك تو را گنجايش ندارد تا چه رسد به اين خانه اي كه من بنا كرده ام." / اول پادشاهان، 8: 27
"آسمان ها كرسي من و زمين پاي انداز من است، پس خانه اي كه براي من بنا مي كنيد كجا است؟ و مكان آرام من كجا؟" /اشعیا، 66: 1
6.اشاره ای است به آیاتی از تورات: ".. آيا كسي خويشتن را در جايی پنهان تواند نمود كه من او را نبينم مگر من آسمان و زمين را مملّو نمي سازم؟ .." /ارمیا، 23: 24
"اي خداوند اعمال تو چه بسيار است! جميع آنها را به حكمت كرده اي. زمين از دولت تو پر است ... جميع اينها از تو انتظارمي كشند تا خوراك آنها را در وقتش برساني. آنچه را كه به آنها مي دهي، فرا مي گيرند. دست خود را باز مي كني، پس از چيزهاي نيكو سير مي شوند. روي خود را مي پوشاني، پس مضطرب مي گردند. روح آنها را قبض مي كني، پس مي ميرند و به خاك خود برمي گردند. چون روح خود را مي فرستي، آفريده مي شوند و روي زمين را تازه مي گرداني. جلال خداوند تا ابدالآباد است. خداوند از اعمال خود راضي خواهد بود. كه به زمين نگاه مي كند و آن مي لرزد. كوهها را لمس مي كند، پس آتش فشان مي شوند." / مزامیر، 104: 24 - 32
7.اشاره ای است به آیاتی از تورات: آسمان جلال خدا را بيان مي كند و فلك از عمل دستهايش خبر مي دهد." / مزامیر، 19: 1
"خداوند نور و نجات من است؛ از كِه بترسم؟ خداوند ملجاي جان من است؛ از كِه هراسان شوم؟" / مزامیر، 27: 1
"در او حيات بود و حيات نور انسان بود. و نور در تاريكي مي‌درخشد و تاريكي آن را درنيافت ... آن نورِ حقيقي بود كه هر انسان را منوّر مي‌گرداند و در جهان آمدني بود. او در جهان بود و جهان به واسطه او آفريده شد و جهان او را نشناخت." / یوحنا، 1: گزیده ای از 1 – 10
"مادامی که در جهان هستم، نور جهانم." / یوحنا، 9: 5
8.اشاره ای دیگر به این که خداوند، انسان را شبیه به خود و دارای آزادی و قدرت اختیار آفرید: "و خدا گفت: «آدم را بصورت ما و موافق شبيه ما بسازيم تا بر ماهيان دريا و پرندگان آسمان و بهايم و بر تمامى زمين و همه حشراتى كه بر زمين مى خزند، حكومت نمايد.» پس خدا آدم را بصورت خود آفريد. او را بصورت خدا آفريد. ايشان را نر و ماده آفريد." / پیدایش، 1: 16 و 27
و نیز اشاره ای به این آیه از تورات: "پس خداوند خدا آدم را گرفت و او را در باغ عدن گذاشت تا كار آن را بكند و آن را محافظت نمايد." / پیدایش، 2: 15